Κατά τη διάρκεια ενός πειράματος, οι επιστήμονες έμειναν άναυδοι όταν έμαθαν για τις αυτοθεραπευτικές ιδιότητες του μετάλλου. Αν μπορέσουν να μάθουν να ελέγχουν και να κατανοούν τη διαδικασία, τότε θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μια εντελώς νέα εποχή ευκαιριών στη Μηχανική.
Το εν λόγω πείραμα σχεδιάστηκε για να ελέγξει την ανθεκτικότητα του μετάλλου τραβώντας τα άκρα του 200 φορές κάθε δευτερόλεπτο. Η διαδικασία έγινε με τη χρήση ενός εξειδικευμένου ηλεκτρονικού μικροσκοπίου διέλευσης. Το μέταλλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν ένα κομμάτι πλατίνας πάχους 40 νανομέτρων που αιωρούνταν σε θάλαμο κενού. Διαπίστωσαν ότι όταν παρέμενε μέσα στο κενό, μπορούσε στην πραγματικότητα να επουλώσει τις ρωγμές που είχαν δημιουργηθεί μέσα του.
Οι ρωγμές που παρακολούθησαν να επουλώνονται είναι αυτό που συνήθως αναφερόμαστε ως βλάβη από κόπωση. Πρόκειται για επαναλαμβανόμενες πιέσεις και κινήσεις που δημιουργούν μικροσκοπικά σπασίματα στο μέταλλο. Αυτό συνήθως οδηγεί σε καταστροφή μεταλλικών μηχανών και κατασκευών με κάποιο τρόπο. Ωστόσο, αν οι ερευνητές ανακάλυπταν πώς λειτουργούν οι ιδιότητες αυτοθεραπείας, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα νέο είδος μετάλλου.
Λαμβάνοντας υπόψη πόσο πολύ βασιζόμαστε στα μέταλλα για διάφορους σκοπούς, η εύρεση ενός τρόπου να αναιρείται η βλάβη από την κόπωση θα μπορούσε να κάνει τα μηχανήματα να αντέχουν περισσότερο. Αυτό θα μπορούσε να κάνει πολύ πιο εύκολη την ομαλή λειτουργία των πραγμάτων, ειδικά των αυτοκινήτων, των αεροπλάνων, των τρένων και άλλων αντικειμένων που βασίζονται στις μεταφορές και φθείρονται γρήγορα λόγω των κινούμενων μερών τους. Ωστόσο, η εξεύρεση ενός αυτοθεραπευόμενου μετάλλου θα πάρει ακόμη αρκετό χρόνο.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι θα κάνουν άλλη μια σημαντική ανακάλυψη σε αυτόν τον τομέα μέσα στα επόμενα χρόνια.
[via]
