Ένας νέος τύπος επίδεσμου που λειτουργεί με νερό θα μπορούσε να διευκολύνει πολύ περισσότερο το κλείσιμο των πληγών που επουλώνονται αργά. Ο επίδεσμος είναι τεχνικά «ηλεκτρικός», αλλά τροφοδοτείται με ενέργεια με την προσθήκη νερού στο λεπτό και εύκαμπτο υλικό. Αυτό του επιτρέπει να παρέχει ηλεκτρικό ρεύμα απευθείας στο σημείο της πληγής, κάτι που συμβάλλει στην τόνωση της επούλωσης.
Το ηλεκτρικό ρεύμα που διέρχεται από τα κύτταρα του δέρματος βοηθά στην επιτάχυνση της σύγκλεισης του ιστού, επιταχύνοντας τον ρυθμό με τον οποίο τα κύτταρα μεταναστεύουν στο σημείο της πληγής. Αυτό όχι μόνο συμβάλλει στη μείωση της μόλυνσης, αλλά σκοτώνει και τα βακτήρια κατά τη διαδικασία. Αυτή η διπλή «λειτουργία» μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμη για την επούλωση χρόνιων πληγών που αργούν να θεραπευτούν από μόνες τους.
Φυσικά, αυτός δεν είναι ο πρώτος επίδεσμος που έχει σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση χρόνιων τραυμάτων. Ωστόσο, πολλοί από αυτούς έχουν άλλους περιορισμούς, όπως το γεγονός ότι είναι ογκώδεις λόγω των παχιών μπαταριών που απαιτούν για την τροφοδοσία τους. Αυτό τους καθιστά όχι μόνο δαπανηρούς στην αγορά, αλλά και άβολους στη χρήση, ανάλογα με το πού βρίσκεται η πληγή. Αυτός ο νέος επίδεσμος που λειτουργεί με νερό είναι πολύ λεπτότερος και επειδή η μπαταρία του είναι τόσο μικρή, δεν κοστίζει πολύ και η κατασκευή του.
Ο επίδεσμος αποκαλείται WPED ή Water-Powered Electronics-free Dressing, επειδή καταργεί εντελώς τα συνήθη εξαρτήματα μπαταρίας για μια ασύρματη παροχή ενέργειας. Απαιτεί από τον ασθενή να παραμείνει κοντά στο πηνίο του μετατροπέα που τροφοδοτεί τον επίδεσμο, αλλά αυτό είναι ένα μικρό τίμημα για κάτι που θα σας βοηθήσει να κλείσετε τις πληγές σας πολύ πιο γρήγορα.
Η μπαταρία στον επίδεσμο που τροφοδοτείται με νερό λειτουργεί επειδή διαχωρίζεται από ένα στρώμα κυτταρίνης που είναι εμποτισμένο με χλωριούχο νάτριο. Όταν η κυτταρίνη βραχεί, η μπαταρία ενεργοποιείται και τα ιόντα ταξιδεύουν μέσω της κυτταρίνης, μετακινούμενα από την άνοδο στην κάθοδο. Αυτό παράγει ένα ακτινωτό ηλεκτρικό πεδίο με τάση 1,5 Volt που βοηθά στην εκπομπή των ηλεκτροδίων στον υποκείμενο ιστό. Οι ερευνητές που είναι υπεύθυνοι για το πείραμα λένε ότι μια σταγόνα νερού θα πρέπει να αρκεί για περίπου επτά ώρες χρήσης του WPED. Επιπλέον, αναφέρουν ότι το WPED θα κοστίζει περίπου ένα δολάριο μόλις αρχίσει να παράγεται μαζικά.
Οι ερευνητές σκοπεύουν να προχωρήσουν σύντομα σε ευρύτερες δοκιμές του WPED για να δούμε αυτές τις επαναστατικές μπαταρίες να χρησιμοποιούνται σε όλη την ιατρική βιομηχανία στο κοντινό μέλλον.
[via]
