Καθώς η Ανθρωπότητα θέτει και πάλι ως στόχο τη Σελήνη, οι επιστήμονες εξετάζουν πώς θα μπορούσαν να ζήσουν οι άνθρωποι στη σεληνιακή επιφάνεια. Η λύση μπορεί να είναι να μην ζούμε καθόλου στην επιφάνεια, καθώς μια διεθνής ομάδα επιστημόνων που ανέλυσε έναν μεγάλο λάκκο στο Mare Tranquillitatis υποστηρίζει ότι πιθανότατα πρόκειται για την είσοδο μιας σπηλιάς. Όπως λένε, αυτή η δομή θα μπορούσε να είναι ιδανική για να στεγάσει μια μελλοντική σεληνιακή βάση, και ίσως να μην είναι η μόνη. Εάν αυτός ο λάκκος αποτελεί την είσοδο σε ένα σύστημα σπηλαίων, πιθανότατα υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι παρόμοιοι λάκκοι στη Σελήνη.
Οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και δεκαετίες για τα διάσπαρτα σε όλη τη Σελήνη υγιή, σκιερά κοιλώματα, αλλά οι επιφανειακές αποστολές σταμάτησαν σχεδόν εντελώς μετά τη λήξη του προγράμματος Apollo της NASA. Δεδομένα από το Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) έχουν υποδείξει ότι αυτά τα ανοίγματα στην επιφάνεια θα μπορούσαν να είναι αποτέλεσμα κατάρρευσης σηράγγων λάβας, καθιστώντας τα πύλες σε δίκτυα υπόγειων τούνελ. Είναι δύσκολο να γνωρίζεις με βεβαιότητα όταν η μόνη σου προοπτική είναι η ευθεία προς τα κάτω.
Μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Τρέντο στην Ιταλία έριξε μια πιο προσεκτική ματιά στα δεδομένα του LRO με την ελπίδα να επιβεβαιώσει την ύπαρξη σπηλαίων που συνδέονται με τους λάκκους. Η ομάδα επικεντρώθηκε στον λάκκο Mare Tranquillitatis, ο οποίος είναι ο βαθύτερος γνωστός με πυθμένα περίπου 150 μέτρα κάτω από το έδαφος που τον περιβάλλει. Τα εν λόγω δεδομένα καταγράφηκαν το μακρινό 2010 χρησιμοποιώντας το όργανο Miniature Radio-Frequency (Mini-RF) του διαστημικού σκάφους. Η ομάδα ανέλυσε εκ νέου αυτά τα δεδομένα με νέες τεχνικές επεξεργασίας σήματος για να κάνει την ανακάλυψη.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η ανάλυση αποκάλυψε αντανακλάσεις ραντάρ από το εσωτερικό του λάκκου που σκιαγραφεί μια σπηλιά. Αυτή η ανάλυση αποκαλύπτει ένα σπήλαιο πλάτους 45 μέτρων και μήκους έως και 80 μέτρων. Δεν είναι σαφές αν το σπήλαιο συνδέεται με περισσότερα τμήματα άδειων σηράγγων λάβας, αλλά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι υπάρχει κάτι εκεί κάτω.
«Αυτές οι σπηλιές έχουν διατυπωθεί θεωρητικά εδώ και πάνω από 50 χρόνια, αλλά είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύουμε την ύπαρξή τους», εξηγεί ο Lorenzo Bruzzone από το Πανεπιστήμιο του Τρέντο. Ο Bruzzone σημειώνει ότι τα δεδομένα συμφωνούν με το ότι η δομή αυτή είναι μια κενή σήραγγα λάβας, η οποία θα μπορούσε να είναι ένα φυσικό καταφύγιο ενάντια στην έντονη ακτινοβολία και τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας στην επιφάνεια.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σπήλαια όπως αυτό που εντοπίστηκε στο Mare Tranquillitatis θα μπορούσαν να αποτελέσουν ιδανική τοποθεσία για μελλοντικές βάσεις στη Σελήνη. Θα προστάτευαν τους κατοίκους από την ηλιακή ακτινοβολία, τις κοσμικές ακτίνες και τις προσκρούσεις μικρομετεωριτών. Ωστόσο, οποιαδήποτε κατασκευαστική προσπάθεια θα πρέπει να αντιμετωπίσει το ανώμαλο έδαφος. Τα δεδομένα του LRO έδειξαν ότι ο πυθμένας του λάκκου Mare Tranquillitatis και άλλων παρόμοιων λάκκων είναι γεμάτος με μεγάλους ογκόλιθους, μερικοί από τους οποίους έχουν διάμετρο έως και 10 μέτρα. Παρόλα αυτά, αν η Ανθρωπότητα αναπτύξει την τεχνολογία για να εδραιώσει μια μακροχρόνια παρουσία στη Σελήνη, η εργασία γύρω από μερικούς βράχους θα είναι εύκολη.
[via]
