Το Έβερεστ είναι σχεδόν 304 μέτρα ψηλότερο από τις γύρω κορυφές των Ιμαλαΐων, κάνοντας τους επιστήμονες να αναρωτιούνται γιατί ακριβώς το γιγάντιο βουνό σηκώθηκε τόσο πολύ περισσότερο από τους γείτονες του. Τώρα, μια ομάδα ερευνητών πιστεύει ότι έχει μια απάντηση: Η γη γύρω του διαβρώνεται, ωθώντας το βουνό προς τα πάνω. Ως αποτέλεσμα, το Έβερεστ μεγαλώνει έως και 2 χιλιοστά ανά έτος, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στο Nature Geoscience. Επιπλέον, τα τελευταία 89.000 χρόνια η κορυφή των 8.849 μέτρων αναπτύχθηκε μεταξύ 15 και 50 μέτρων.
Οι τρεις ψηλότερες κορυφές εκτός από το Έβερεστ -Κ2, Kangchenjunga και Lhotse- είναι όλες περίπου στο ίδιο ύψος, περίπου 305m μικρότερες από το ψηλότερο βουνό του κόσμου.
«Το Έβερεστ είναι ένα αξιοσημείωτο βουνό του μύθου και του θρύλου και εξακολουθεί να μεγαλώνει», δήλωσε ο Adam Smith, ερευνητής στο University College του Λονδίνου και συν-συγγραφέας της μελέτης, σε ανακοίνωση του πανεπιστημίου. «Η έρευνα μας δείχνει ότι, καθώς το κοντινό σύστημα ποταμών κόβει βαθύτερα, η απώλεια υλικού προκαλεί το βουνό να ξεπηδάει περισσότερο προς τα πάνω».
Πώς συμβαίνει αυτό; Στα ανατολικά του βουνού βρίσκεται ο ποταμός Arun, ο οποίος στα κατώτερα ρεύματα συγχωνεύεται με το σύστημα του ποταμού Kosi. Κατά τη διάρκεια δεκάδων χιλιάδων ετών, ο ποταμός Arun διέβρωσε τις όχθες του, παρασύροντας ιζήματα προς τα κάτω στο ποτάμι.
«Ο άνωθεν του ποταμού Arun ρέει ανατολικά σε μεγάλο υψόμετρο με μια επίπεδη κοιλάδα. Στη συνέχεια στρέφεται απότομα νότια ως ποταμός Kosi, μειώνοντας το υψόμετρο και γίνοντας πιο απότομος», δήλωσε στην ίδια ανακοίνωση ο συν-συγγραφέας της μελέτης Jin-Gen Dai, γεωεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Γεωεπιστημών της Κίνας. «Αυτή η μοναδική τοπογραφία, ενδεικτική μιας ασταθούς κατάστασης, πιθανώς σχετίζεται με το ακραίο ύψος του Έβερεστ».
Οι μετρήσεις GPS έδειξαν ότι το βουνό έχει υποστεί υψηλότερο ρυθμό ανύψωσης τα τελευταία χρόνια από τη μακροπρόθεσμη τάση ανάπτυξης του βουνού. Η ομάδα ανέπτυξε ένα αριθμητικό μοντέλο για να παρακολουθήσει την ανάπτυξη του βουνού και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πριν από περίπου 89.000 χρόνια ο ποταμός Arun συγχωνεύτηκε με το δίκτυο του ποταμού Kosi. Όταν συνέβη αυτό, το τελευταίο δίκτυο πήρε περισσότερο νερό, αυξάνοντας την ποσότητα της διάβρωσης που συνέβη στις όχθες των ποταμών και επιταχύνοντας την ανύψωση των βουνών.
«Το Έβερεστ και οι γειτονικές του κορυφές μεγαλώνουν επειδή η ισοστατική ανάκαμψη τις ανυψώνει ταχύτερα από ό,τι τις φθείρει η διάβρωση», δήλωσε στην ίδια ανακοίνωση ο Matthew Fox, γεωεπιστήμονας στο UCL και συν-συγγραφέας της μελέτης. «Μπορούμε να τις δούμε να μεγαλώνουν κατά περίπου δύο χιλιοστά το χρόνο χρησιμοποιώντας όργανα GPS και τώρα έχουμε μια καλύτερη κατανόηση του τι το οδηγεί».
Αλλά το μοτίβο δεν περιορίζεται μόνο στο Έβερεστ. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ανύψωση συμβαίνει επίσης στις κορυφές Lhoste και Makalu, την τέταρτη και πέμπτη ψηλότερη κορυφή του κόσμου. Αν και τα ποσοστά ανύψωσης στις τρεις κορυφές είναι παρόμοια, του Makalu είναι πιθανώς ελαφρώς υψηλότερα επειδή βρίσκεται πιο κοντά στον ποταμό Arun. Η έρευνα είναι μια υπενθύμιση του πόσο διασυνδεδεμένη είναι η επιφάνεια του πλανήτη – ακόμη και η ροή του νερού μέσω των ποταμών της Γης μπορεί να αλλάξει το σχήμα των πιο οικείων βουνοκορφών της.
[via]
