Τα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA κατέγραψαν μια ιστορία «κοσμικής φρίκης» εν τη γενέσει της, καθώς δύο γαλαξίες σέρνονται αργά ο ένας πάνω στον άλλον.
Τα διαστημικά τηλεσκόπια James Webb και Hubble ένωσαν τις δυνάμεις τους για να παραδώσουν την εικόνα με την υψηλότερη δυνατή ανάλυση ενός ζεύγους σπειροειδών γαλαξιών που κοιτάζουν έξω από το σκοτάδι του Διαστήματος, εμφανιζόμενοι ως ένα ζευγάρι από φονικά μάτια ποτισμένα στο αίμα.
Η εικόνα είναι ένας οιωνός για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Οι δύο γαλαξίες βρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης, μια διαδικασία που θα διαρκέσει εκατομμύρια χρόνια. Μέχρι στιγμής, το ζεύγος έχει απλώς ακουμπήσει το ένα το άλλο, με τον μικρότερο γαλαξία στα αριστερά, που καταγράφεται ως IC 2163, να σέρνεται σιγά σιγά πίσω από τον μεγαλύτερο ομόλογό του, τον NGC 2207, τον σπειροειδή γαλαξία στα δεξιά.
Η αιματηρή απόχρωση της εικόνας οφείλεται σε έναν συνδυασμό μεσαίου υπέρυθρου φωτός από το James Webb με ορατό και υπεριώδες φως από το Hubble, σύμφωνα με τη NASA. Οι φωτεινές κόκκινες, φλεβώδεις ραβδώσεις στην εικόνα είναι εκεί όπου υλικό από τους δύο γαλαξίες μπορεί να συγκρούστηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου περάσματος του ενός από τον άλλο.
Οι δύο σπειροειδείς γαλαξίες έχουν υψηλό ρυθμό γέννησης νέων αστέρων. Κάθε χρόνο, οι γαλαξίες παράγουν το ισοδύναμο 24 άστρων στο μέγεθος του Ήλιου, σε σύγκριση με τον Γαλαξία μας, ο οποίος παράγει μόνο δύο ή τρία αστέρια σαν τον Ήλιο το χρόνο. Και οι δύο γαλαξίες έχουν επίσης παράγει επτά γνωστούς υπερκαινοφανείς αστέρες μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, ενώ ο Γαλαξίας μας φιλοξενεί κατά μέσο όρο έναν υπερκαινοφανή κάθε 50 χρόνια. Οι σουπερνόβα των γαλαξιών μπορεί να έχουν ανοίξει χώρο στους σπειροειδείς βραχίονες τους, αναδιατάσσοντας αέριο και σκόνη που αργότερα ψύχθηκαν, επιτρέποντας τη δημιουργία μικρών αστεριών.
Οι περιοχές σχηματισμού άστρων των γαλαξιών μπορούν να εντοπιστούν με έντονο μπλε χρώμα (χάρη στις δυνατότητες υπεριώδους φωτός του Hubble) και ροζ και λευκό (αποτυπωμένες από τις κάμερες μέσης υπέρυθρης ακτινοβολίας του James Webb). Η εικόνα δείχνει επίσης μίνι αστροταχύτητες, τοποθεσίες όπου σχηματίζονται ένα σωρό αστέρια σε γρήγορη διαδοχή, που επισημαίνονται σε άλλες φωτεινές περιοχές.
Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να κάνουν οι γαλαξίες ένα πρώτο πέρασμα ο ένας από τον άλλον, και θα χρειαστούν εκατομμύρια ακόμη για να συγχωνευτούν. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, οι γαλαξίες θα περάσουν επανειλημμένα ο ένας από τον άλλο. Αν και δεν μπορούμε να είμαστε εκεί για να το δούμε, η εικόνα μας βοηθά να προβλέψουμε πώς μπορεί να καταλήξουν οι σπειροειδείς γαλαξίες. Οι πυρήνες και οι βραχίονες των δύο γαλαξιών θα συγχωνευθούν, δημιουργώντας παράξενα διαμορφωμένους βραχίονες και ένα ενιαίο χαρακτηριστικό τύπου «Μάτι του Σάουρον», αντί να έχουμε ένα ζευγάρι μάτια που παρακολουθούν απειλητικά το περιβάλλον Σύμπαν.
[via]
