Οι σκύλοι που επιβιώνουν στην περιοχή έχουν ανάπτυξη μια «υπερδύναμη»!

Τα σκυλιά που ζουν κοντά στην περιοχή της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνομπίλ έχουν μεταλλαχθεί και έχουν αναπτύξει μια νέα «υπερδύναμη»: έχουν ανοσία στην ακτινοβολία, τα βαρέα μέταλλα και τη ρύπανση. Οι επιστήμονες συνέλεξαν δείγματα αίματος από 116 αδέσποτους σκύλους που ζούσαν στη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνομπίλ (CEZ), βρίσκοντας δύο διαφορετικούς πληθυσμούς που ήταν και οι δύο γενετικά διαφορετικοί από τους άλλους σκύλους της γύρω περιοχής.

Αυτό υποδηλώνει ότι έχουν προσαρμοστεί ώστε να αντέχουν τη μακροχρόνια έκθεση σε αυτό το τοξικό περιβάλλον και θα εξηγούσε γιατί συνέχισαν να επιβιώνουν στην ερημιά. Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι σκύλοι ανέπτυξαν τη γενετική τους υπερδύναμη θα μπορούσε να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των επιπτώσεων στην υγεία από τη διαβίωση σε ένα εξαιρετικά τοξικό περιβάλλον με πολλαπλούς περιβαλλοντικούς κινδύνους, όχι μόνο στους σκύλους αλλά και στους ανθρώπους.

Η καταστροφή του Τσερνομπίλ το 1986 ήταν μια πυρηνική τήξη που συνέβη στη βόρεια Ουκρανία. Ξεκίνησε στις 26 Απριλίου με την έκρηξη ενός από τους αντιδραστήρες του εργοστασίου και οδήγησε στη μεγαλύτερη απελευθέρωση ραδιενεργού υλικού στο περιβάλλον στην ανθρώπινη ιστορία.

Μετά το τραγικό συμβάν, οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από το Τσερνομπίλ και τις γύρω περιοχές για να αποφύγουν τα ακραία επίπεδα ραδιενέργειας. Από τότε, η περιοχή ήταν γνωστή ως Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνομπίλ (CEZ). Η απουσία τους επέτρεψε στην άγρια ζωή να ευδοκιμήσει και να αναπτυχθεί στην CEZ, η οποία περιέχει 11,28 millirem ακτινοβολίας, έξι φορές περισσότερο από την επιτρεπόμενη ποσότητα έκθεσης για τους εργαζόμενους.

Ο τόπος της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνομπίλ είναι μια ραδιενεργός ερημιά. Αλλά με κάποιο τρόπο, αδέσποτα σκυλιά κατάφεραν να επιβιώσουν εκεί για χρόνια, και τώρα οι επιστήμονες γνωρίζουν το γιατί. Υπολογίζεται ότι 900 αδέσποτα σκυλιά ζουν στην CEZ, και πολλά από αυτά είναι πιθανότατα απόγονοι κατοικίδιων ζώων που έμειναν πίσω μετά τη μαζική εκκένωση των κατοίκων του Τσερνομπίλ.

Ο Norman J. Kleiman, επιστήμονας περιβαλλοντικής υγείας στο University of Columbia, ηγήθηκε μιας ομάδας ερευνητών για να διερευνήσει πώς η διαβίωση σε αυτό το σκληρό περιβάλλον επηρέασε τη γενετική των σκύλων, καθώς οι καταστροφές που μολύνουν ή καταστρέφουν τους βιότοπους μπορούν να αναγκάσουν την άγρια πανίδα να προσαρμοστεί στις δυσμενείς περιβαλλοντικές αλλαγές. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του συνέλεξαν δείγματα αίματος από 116 σκύλους, οι οποίοι ζούσαν γύρω από τον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ.

Τα δείγματα αυτά ελήφθησαν κατά τη διάρκεια των διαδικασιών στείρωσης και εμβολιασμού που διεξήχθησαν από το πρόγραμμα Clean Futures Fund Dogs of Chernobyl το 2018 και το 2019. Στη συνέχεια, τα δείγματα αίματος μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ για εξαγωγή και ανάλυση DNA, η οποία αποκάλυψε τη μοναδική γενετική σύνθεση των σκύλων.

Με κάποιο τρόπο, δύο μικροί πληθυσμοί σκύλων κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτό το εξαιρετικά τοξικό περιβάλλον. Εκτός από την ταξινόμηση της δυναμικής των πληθυσμών αυτών των σκύλων, κάναμε τα πρώτα βήματα προς την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η χρόνια έκθεση σε πολλαπλούς περιβαλλοντικούς κινδύνους μπορεί να επηρέασε αυτούς τους πληθυσμούς.

Συγκεκριμένα, οι ερευνητές βρήκαν σχεδόν 400 «ακραίους τόπους», ή γονιδιωματικές θέσεις που παρουσιάζουν συμπεριφορά ή μοτίβα παραλλαγής που αποκλίνουν εξαιρετικά από το υπόλοιπο γονιδίωμα. Στη συνέχεια, εντόπισαν 52 γονίδια που σχετίζονται με αυτούς τους ακραίους τόπους, τα οποία «θα μπορούσαν να σχετίζονται με την έκθεση στη μόλυνση του περιβάλλοντος στον πυρηνικό σταθμό».

Με άλλα λόγια, το μολυσμένο περιβάλλον των σκύλων προκάλεσε την ανάπτυξη γενετικών μεταλλάξεων που μεταβιβάστηκαν από γενιά σε γενιά, οδηγώντας τελικά στην προσαρμογή τους στις σκληρές συνθήκες.  Αλλά αυτά τα αδέσποτα δεν είναι τα μόνα ζώα του CEZ που βρέθηκαν να έχουν αναπτύξει γενετικές υπερδυνάμεις.

Τον Ιανουάριο, μια ομάδα ερευνητών παρουσίασε ευρήματα που δείχνουν ότι οι μεταλλαγμένοι λύκοι που ζουν σε αυτό το τοξικό περιβάλλον είναι μοναδικά ανθεκτικοί στην έκθεση σε ακτινοβολία που προκαλεί καρκίνο. Και τον Μάιο, οι επιστήμονες που μελετούσαν τους ανατολικούς δενδροβάτραχους με μεταλλαγμένο μαύρο δέρμα που ζουν κοντά στην περιοχή ανακάλυψαν ότι ζουν εξίσου πολύ με τους πράσινους, μη μεταλλαγμένους ομοίους τους. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι η ζώνη αποκλεισμού είναι και πάλι κατάλληλη για ανθρώπινη κατοίκηση.

Ο Kleiman ελπίζει ότι η έρευνά του, καθώς και μελλοντικές μελέτες των αδέσποτων πληθυσμών σκύλων της CEZ, θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν τις γενετικές επιπτώσεις της παρατεταμένης έκθεσης τόσο σε ακτινοβολία όσο και σε μη ακτινοβολούμενη τοξική έκθεση.

Η εξέταση των γενετικών και υγειονομικών επιπτώσεων αυτών των χρόνιων εκθέσεων σε σκύλους θα ενισχύσει την ευρύτερη κατανόησή μας για το πώς αυτοί οι τύποι περιβαλλοντικών κινδύνων μπορούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους και πώς να μετριάσουμε καλύτερα τους κινδύνους για την υγεία.

[via]