Μια ομάδα ερευνητών έκανε μια σημαντική ανακάλυψη όσον αφορά την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος αποθηκεύει τις μακροπρόθεσμες μνήμες. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη φαίνεται ότι υπάρχει πράγματι ένα μόριο που δρα ως «κόλλα» για να συγκρατεί το ένζυμο που είναι πιο ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση των συναπτικών συνδέσεων που είναι υπεύθυνες για την αποθήκευση της μνήμης.
Το εν λόγω ένζυμο είναι γνωστό ως PKMζ, ή κινάση Mzeta, και η «κόλλα» που είναι υπεύθυνη για την αγκυροβόληση του στη θέση του είναι γνωστή ως KIBRA. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ αυτού του μορίου και αυτού του ενζύμου διασφαλίζει ότι οι μνήμες δεν χάνονται καθώς οι πρωτεΐνες στον εγκέφαλο αποδομούνται με την πάροδο του χρόνου και στη συνέχεια αναγεννώνται.
Οι νευροεπιστήμονες προσπαθούν εδώ και καιρό να κατανοήσουν πώς ακριβώς ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τις αναμνήσεις, και συγκεκριμένα, πώς ο εγκέφαλος αποθηκεύει τις μακροπρόθεσμες αναμνήσεις. Η κατανόηση αυτών των διαδικασιών θα μπορούσε να βοηθήσει σε πολλούς διαφορετικούς τομείς έρευνας, συμπεριλαμβανομένων των τομέων που σχετίζονται με την ιατρική, όπως η εύρεση της βαθύτερης αιτίας της νόσου Αλτσχάιμερ.
Ένας λόγος που πάντα ήμασταν λίγο μπερδεμένοι με όλα αυτά είναι επειδή οι νευρώνες αποθηκεύουν πληροφορίες όπως οι αναμνήσεις στη δύναμη των συνάψεων μέσα στον εγκέφαλό μας. Ωστόσο, τα μόρια και οι πρωτεΐνες σε αυτές τις συνάψεις γίνονται ασταθείς και αποικοδομούνται μετά από λίγες μόνο ημέρες. Πώς ακριβώς λοιπόν διατηρούμε τις αναμνήσεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;
Οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ορισμένων μορίων θα μπορούσαν να είναι το κλειδί για το πώς ο εγκέφαλος αποθηκεύει μακροπρόθεσμες μνήμες. Αλλά, δεν είχαν ποτέ καταλάβει πώς ακριβώς συνδέονται αυτά τα κομμάτια του παζλ. Τελικά, ορισμένοι ερευνητές, όπως ο Todd C. Sacktor, υπέθεσαν ότι η PKMζ έπρεπε να έχει έναν συνεργάτη για να διαρκούν τόσο πολύ οι αναμνήσεις.
Και αυτή η νέα μελέτη αναδεικνύει αυτή τη συνεργασία με μεγάλη λεπτομέρεια, καθώς και τα πειράματα πίσω από την ανακάλυψή τους. Για να δουν πώς ακριβώς αντιδρούν η KIBRA και η PKMζ μεταξύ τους, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια σειρά πειραμάτων χρησιμοποιώντας φέτες του ιππόκαμπου που ελήφθησαν από εργαστηριακά ποντίκια.
Αυτή η περιοχή του εγκεφάλου είναι ζωτικής σημασίας για την αποθήκευση της μνήμης και η διεξοδικότερη εξέτασή της τους βοήθησε να δουν πώς ακριβώς λειτουργούν οι μοριακές αλληλεπιδράσεις μεταξύ της KIBRA και της PKMζ για την αποθήκευση των αναμνήσεων.
Τώρα, το αν αυτή η έρευνα θα μπορούσε να οδηγήσει συγκεκριμένα σε μια θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Ωστόσο, η καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος αποθηκεύει τις μακροπρόθεσμες μνήμες είναι βέβαιο ότι θα παρέχει στους ερευνητές σημαντικές πληροφορίες που δεν είχαν πριν.
[via]
