Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μπορεί τελικά να είχαν βοήθεια στην κατασκευή των πυραμίδων, όχι από εξωγήινους, αλλά από ένα χαμένο ποτάμι. Έχουν βρεθεί στοιχεία για έναν άγνωστο μέχρι πρότινος παραπόταμο του Νείλου, ο οποίος ελίσσεται κοντά σε δεκάδες πυραμίδες, γεγονός που ενισχύει την ιδέα ότι τα μπλοκ μεταφέρονταν με πλωτά μέσα στα εργοτάξια.
Το ερώτημα για το πώς ένας αρχαίος πολιτισμός κατάφερε να μεταφέρει τεράστιους λίθινους όγκους σε μεγάλες αποστάσεις για να χτίσει μνημεία έχει προβληματίσει τον κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η πλεύση τους με σχεδίες σε ποτάμια είναι μια από τις πιο αληθοφανείς και ευρέως αποδεκτές υποθέσεις, αλλά υπάρχει ακόμα ένα πρόβλημα: ο Νείλος απέχει πολλά χιλιόμετρα από το σημείο όπου χτίστηκαν οι πυραμίδες.
Τουλάχιστον, αυτό συμβαίνει σήμερα. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ο ποταμός ήταν κάποτε πολύ πιο κοντά, αλλά αυτός ο παραπόταμος έχει προ πολλού στερέψει. Χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό δορυφορικών εικόνων, γεωφυσικών ερευνών και ανάλυσης δειγμάτων ιζημάτων, οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι έχουν πλέον χαρτογραφήσει αυτόν τον αρχαίο παραπόταμο. Προτείνουν την ονομασία «Ahramat», που στα αραβικά σημαίνει πυραμίδες.
Σύμφωνα με τη μελέτη, ο παραπόταμος Ahramat εκτεινόταν περίπου 64 χιλιόμετρα σε κατεύθυνση βορρά-νότου, περίπου παράλληλα με τον σύγχρονο Νείλο, αλλά μεταξύ 2,5 και 10,25 χιλιομέτρων δυτικά από αυτόν. Είχε βάθος από 2 έως 8 μέτρα και πλάτος από 200 έως 700 μέτρα, δηλαδή παρόμοιες διαστάσεις με τον σημερινό ποταμό.
Το σημαντικό είναι ότι αυτός ο παραπόταμος φαίνεται ότι περνούσε από δεκάδες θέσεις πυραμίδων. Σε πολλές από αυτές υπήρχαν οδοί που κατέληγαν σε μικρές κατασκευές ακριβώς εκεί όπου προτείνονταν να βρίσκονται οι όχθες του Ahramat, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτές λειτουργούσαν ως αποβάθρες.
«Πολλοί από εμάς που ενδιαφερόμαστε για την αρχαία Αίγυπτο γνωρίζουμε ότι οι Αιγύπτιοι πρέπει να χρησιμοποίησαν μια υδάτινη οδό για να χτίσουν τα τεράστια μνημεία τους, όπως οι πυραμίδες και οι ναοί της κοιλάδας, αλλά κανείς δεν ήταν σίγουρος για τη θέση, το σχήμα, το μέγεθος ή την εγγύτητα αυτής της μέγα υδάτινης οδού στην πραγματική τοποθεσία των πυραμίδων», δήλωσε ο καθηγητής Eman Ghoneim, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Η έρευνά μας παρέχει τον πρώτο χάρτη ενός από τους κύριους αρχαίους παραπόταμους του Νείλου σε τόσο μεγάλη κλίμακα και τον συνδέει με τα μεγαλύτερα πεδία πυραμίδων της Αιγύπτου».
Τι συνέβη λοιπόν στον Ahramat; Η σύντομη απάντηση είναι ο χρόνος. ‘Εχουν περάσει πάνω από 2.000 χρόνια από τότε που χτίστηκε η τελευταία πυραμίδα στην περιοχή, και αυτός είναι αρκετός χρόνος για να μεταναστεύσει ο ποταμός προς τα ανατολικά. Οι συνεχείς άνεμοι που εναποθέτουν άμμο στο κανάλι θα μπορούσαν να το έχουν στεγνώσει, οι πλημμύρες θα μπορούσαν να έχουν εναποθέσει άλλα ιζήματα σε αυτό, ή η τεκτονική των πλακών θα μπορούσε να το έχει εκτρέψει προς τη σημερινή του πορεία.
Η ανακάλυψη θα μπορούσε να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας πιο ακριβούς εικόνας της ζωής στην αρχαία Αίγυπτο, να προσθέσει πλαίσιο σε ανεξήγητες δομές ή κείμενα και να κατευθύνει τους αρχαιολόγους σε νέες τοποθεσίες για ανασκαφές.
[via]
