Οι μύκητες έχουν την τιμητική τους τα τελευταία χρόνια, κυρίως χάρη στη σειρά τρόμου The Last of Us, στην οποία η κοινωνία έχει καταρρεύσει μετά από την επιδημία μιας μυκητιασικής μόλυνσης που μετατρέπει τους ανθρώπους σε βίαιους ξενιστές που μοιάζουν με ζόμπι. Αν και οι μύκητες στην πραγματική ζωή δεν θα μας μετατρέψουν σε ζόμπι σύντομα, έχουν γίνει μια όλο και πιο ανησυχητική απειλή για την υγεία μας. Οι μυκητιασικές λοιμώξεις είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν από εκείνες που προκαλούνται από βακτήρια. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό;
Οι μύκητες δεν μας αρρωσταίνουν πολύ συχνά, εκτός από τυπικά μικρές παθήσεις όπως το πόδι του αθλητή ή οι κολπικές μολύνσεις. Στους περισσότερους μύκητες αρέσει να ζουν σε μέτριες θερμοκρασίες, με το βέλτιστο εύρος τους να κυμαίνεται γύρω στους 21 με 26ºC, αισθητά κάτω από τους περίπου 36 βαθμούς στο εσωτερικό του σώματος μας, αναφέρει ο Arturo Casadevall, μοριακός μικροβιολόγος στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins που ειδικεύεται στις μυκητιασικές λοιμώξεις. Ενώ φυσικά κουβαλάμε κάποιους μύκητες μέσα μας, ο αριθμός τους είναι δραστικά μικρότερος από τους βακτηριακούς «φιλοξενούμενους» μας και οι επιβλαβείς μυκητιασικές λοιμώξεις σπάνια ριζώνουν.
Ο Casadevall και πολλοί άλλοι επιστήμονες εμπνεύστηκαν τη μελέτη αυτών των λοιμώξεων μετά την επιδημία του HIV/AIDS. Πριν από την έλευση της αντιρετροϊκής θεραπείας, οι λοιμώξεις από τον ιό HIV κατέστρεφαν συστηματικά το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων, οδηγώντας σε επιδημίες μυκητιασικών ασθενειών που δεν είχαν παρατηρηθεί σχεδόν ποτέ πριν. Ευτυχώς, με την έγκαιρη θεραπεία, αυτές οι μυκητιασικές λοιμώξεις που σχετίζονται με το AIDS είναι πλέον σπάνιες. Αλλά οι άνθρωποι γενικά γίνονται πιο ελκυστικοί ξενιστές για τους μύκητες αυτές τις μέρες, για άλλους λόγους.
Οι σύγχρονες ιατρικές εξελίξεις μάς έχουν επιτρέψει να παρατείνουμε τη ζωή με δωρεά οργάνων και να θεραπεύουμε καρκίνους που κάποτε ήταν ανίατοι. Αλλά αυτές οι εξελίξεις απαιτούν συχνά τη χρήση φαρμάκων που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, τουλάχιστον προσωρινά. Αυτή η αποδυνάμωση μπορεί να προσφέρει αρκετό άνοιγμα σε ορισμένους μύκητες για να προκαλέσουν μια σοβαρή μόλυνση. Και επειδή οι μυκητιασικές λοιμώξεις είναι πιο πιθανό να συμβούν σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, είναι συνήθως μια εγγενώς δυσκολότερη πρόκληση για τους γιατρούς να τις αντιμετωπίσουν από ό,τι μια συνηθισμένη λοίμωξη του αυτιού ή μια περίπτωση φαρυγγίτιδας που προκαλείται από βακτήρια.
Όταν τα βακτήρια εισέρχονται στον οργανισμό, μπορούν να προκαλέσουν ασθένεια ακόμη και σε μικρούς αριθμούς. Ενώ με τους μύκητες, θα σας σκοτώσουν αργά, και αφού σας σκοτώνουν αργά, συχνά πολλαπλασιάζονται ώστε να έχουν πολλούς οργανισμούς πριν καν ξεκινήσετε τη θεραπεία. Έτσι, ένα πρόβλημα είναι ότι έχεις πολύ περισσότερους μυκητιασικούς οργανισμούς γύρω σου. Και τότε τα αντιμυκητιασικά δεν λειτουργούν τόσο καλά όσο τα αντιβιοτικά, επειδή αυτά τα φάρμακα θα συνεργαστούν με το ανοσοποιητικό σύστημα. Αλλά συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν λειτουργεί. Οπότε έχετε πολλαπλά πράγματα που συμβαίνουν ταυτόχρονα, και γι’ αυτό, όταν ακούτε για κάποιον που έχει μια διεισδυτική μυκητιασική λοίμωξη, συχνά συμβαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι μύκητες είναι επίσης πιο δύσκολο να καταπολεμηθούν όταν γίνουν πρόβλημα, επειδή απλά έχουμε λιγότερα εργαλεία στη διάθεσή μας για να τους σταματήσουμε. Υπάρχουν τέσσερις μεγάλες κατηγορίες αντιμυκητιασικών φαρμάκων, με μόνο 10 φάρμακα εγκεκριμένα από τον FDA για τη θεραπεία συστηματικών μυκητιασικών λοιμώξεων, σε σύγκριση με τις οκτώ μεγάλες κατηγορίες και τα εκατοντάδες αντιβιοτικά που είναι διαθέσιμα για τα βακτήρια. Ένας λόγος για τον οποίο διαθέτουμε λιγότερα αντιμυκητιασικά φάρμακα είναι η σχετικά στενή μας ομοιότητα με τους μύκητες.
Οι μύκητες είναι ευκαρυωτικοί οργανισμοί των οποίων τα κύτταρα περιέχουν έναν πυρήνα συνδεδεμένο με μεμβράνη, όπως εμείς, αλλά τα βακτήρια είναι προκαρυωτικά. Γι’ αυτό λοιπόν μπορεί να είναι δύσκολο να βρούμε φάρμακα που να μπορούν να τους βλάψουν αλλά να μην είναι πολύ τοξικά για εμάς.
Δυστυχώς, όπως και τα βακτήρια, έτσι και οι μύκητες αναπτύσσουν ανθεκτικότητα στα λίγα φάρμακα που διαθέτουμε εναντίον τους. Ο Ghannoum και άλλοι ερευνητές έχουν καταγράψει την εμφάνιση μυκήτων δακτυλίτιδας που αρχίζουν να αντιστέκονται στα αντιμυκητιασικά φάρμακα πρώτης γραμμής, για παράδειγμα, συμπεριλαμβανομένων στελεχών που εξαπλώνονται σεξουαλικά. Άλλοι μύκητες γίνονται πιο ανθεκτικοί στη θερμότητα, σε μεγάλο βαθμό χάρη στην κλιματική αλλαγή. Ο φόβος είναι ότι ορισμένοι από αυτούς τους προσαρμοσμένους στη θερμότητα μύκητες θα αρχίσουν να μολύνουν τους ανθρώπους πιο τακτικά – ένας φόβος που μπορεί να έχει ήδη γίνει πραγματικότητα με την άφιξη του Candida auris.
Το C. auris ανακαλύφθηκε μόλις το 2009 και θεωρείται πλέον μια από τις πιο σοβαρές και επιδεινούμενες απειλές λοιμωδών νοσημάτων. Ο μύκητας μπορεί να αντισταθεί συστηματικά σε πολλά αντιμυκητιασικά φάρμακα ταυτόχρονα και να εξαπλωθεί γρήγορα σε ευάλωτες τοποθεσίες όπως τα νοσοκομεία και οι εγκαταστάσεις νοσηλείας. Ο Casadevall και άλλοι επιστήμονες έχουν βρει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο C. auris είναι η πρώτη, αλλά ενδεχομένως όχι η τελευταία, μυκητιασική λοίμωξη που αναδύθηκε λόγω της κλιματικής αλλαγής. Η κλιματική αλλαγή μπορεί επίσης να μεταβάλει τις περιβαλλοντικές συνθήκες ώστε να επεκτείνει την εμβέλεια και την επιβιωσιμότητα ορισμένων μυκήτων. Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι αυτό έχει ήδη συμβεί με τους μύκητες που προκαλούν τον πυρετό της κοιλάδας, ο οποίος ιστορικά περιοριζόταν στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ, αλλά τώρα εμφανίζεται και σε άλλες πολιτείες.
«Είναι ένα απλό επιχείρημα: Τα πάντα στον κόσμο πρέπει είτε να προσαρμοστούν είτε να πεθάνουν. Και οι μύκητες, όταν προσαρμοστούν, δεν θα είμαστε πλέον σε θέση να τους κρατήσουμε μακριά με τη θερμοκρασία μας», δήλωσε ο Casadevall, ο οποίος πρόσφατα συνέγραψε το βιβλίο “What If Fungi Win?”, το οποίο εξετάζει πώς οι μύκητες είναι έτοιμοι να απειλήσουν περαιτέρω όχι μόνο την υγεία μας, αλλά και τις καλλιέργειές μας και άλλα οικοσυστήματα.
Υπάρχει όμως ελπίδα στον ορίζοντα. Τόσο ο Casadevall όσο και ο Ghannoum σημειώνουν ότι οι ερευνητές εργάζονται για την ανάπτυξη νέων αντιμυκητιασικών φαρμάκων και εμβολίων κατά των πιο ανησυχητικών μυκητιακών παθογόνων. Οι επιστήμονες αλλού προσπαθούν να τελειοποιήσουν την ανοσοκατασταλτική θεραπεία για να μειώσουν τον κίνδυνο ευκαιριακών λοιμώξεων, να μειώσουν ή ακόμη και να εξαλείψουν τη χρήση τέτοιων φαρμάκων για μεταμοσχεύσεις οργάνων και να ενισχύσουν άμεσα την ανοσία των ανθρώπων ώστε να καταπολεμούν καλύτερα τις μυκητιασικές λοιμώξεις.
[via]
