Η ρύπανση από πλαστικά είναι μια από τις πιο καθοριστικές περιβαλλοντικές προκλήσεις της εποχής μας. Παρά τις προσπάθειες ανακύκλωσης ή υπεύθυνης απόρριψης του πλαστικού, τα τεράστια σκουπίδια στους ωκεανούς συνεχίζουν να αυξάνονται και τα μικροπλαστικά διεισδύουν στα τρόφιμά μας, στο εμφιαλωμένο νερό, ακόμη και στον αέρα. Ωστόσο, υπάρχουν και καλά νέα, καθώς οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα βιοδιασπώμενο πλαστικό χωρίς μικροπλαστικά, το οποίο δεν είναι μόνο ανθεκτικό αλλά και πλήρως ανακυκλώσιμο.
Αυτό το καινοτόμο υλικό, το αλκύλιο SP2, είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς των ερευνητών του RIKEN Center for Emergent Matter Science, οι οποίοι το έφτιαξαν συνδέοντας δύο μονομερή με αναστρέψιμες γέφυρες άλατος. Σε αντίθεση με πολλά άλλα «βιοδιασπώμενα» πλαστικά που δεν αποσυντίθενται σε αλμυρά περιβάλλοντα, το alkyl SP2 διασπάται πλήρως μέσα σε λίγες ώρες στο θαλασσινό νερό. Στο έδαφος, βιοδιασπάται σε μόλις δέκα ημέρες, αφήνοντας πίσω του πολύτιμα θρεπτικά συστατικά όπως άζωτο και φώσφορο. Επιπλέον, επειδή είναι ένα βιοδιασπώμενο πλαστικό χωρίς μικροπλαστικά, δεν αφήνει πίσω του καμία τοξίνη.
Αυτό που πραγματικά καθιστά το αλσύλιο SP2 ξεχωριστό είναι η ευελιξία και η περιβαλλοντική του ασφάλεια. Όπως και τα παραδοσιακά θερμοπλαστικά, μπορεί να αναδιαμορφωθεί σε θερμοκρασίες άνω των 120°C για να ταιριάζει σε διαφορετικές ανάγκες. Τα συστατικά του είναι μη τοξικά και προέρχονται από άλλες πηγές πέραν του αργού πετρελαίου, καθιστώντας το μια πιο πράσινη εναλλακτική λύση σε σχέση με τα συμβατικά πλαστικά. Η σκληρότητα του υλικού μπορεί ακόμη και να προσαρμοστεί με τη ρύθμιση της χημικής δομής, καθιστώντας τις επιλογές εφαρμογής του ακόμη πιο ευέλικτες.
Επιπλέον, δεν παράγει μικροπλαστικά, αντιμετωπίζοντας ένα σημαντικό μειονέκτημα των σημερινών πλαστικών. Μέχρι στιγμής, οι πρώτες δοκιμές του βιοδιασπώμενου πλαστικού χωρίς μικροπλαστικά έχουν δείξει ότι μπορεί να ανακυκλωθεί αποτελεσματικά, με πάνω από το 80% των συστατικών του να ανακτώνται με τη χρήση απλών διαδικασιών που περιλαμβάνουν αλκοόλη και θαλασσινό νερό.
Παρά την υπόσχεσή του, οι προκλήσεις παραμένουν. Το κόστος θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο κατά πόσον το αλκύλιο SP2 μπορεί να ανταγωνιστεί τα παραδοσιακά πλαστικά. Επιπλέον, η καταλληλότητά του για τον αλιευτικό εξοπλισμό -μια σημαντική πηγή ωκεάνιου πλαστικού- εξακολουθεί να είναι αβέβαιη, καθώς ένα υλικό σχεδιασμένο να διασπάται στο θαλασσινό νερό μπορεί να μην είναι ελκυστικό για τη βιομηχανία αυτή.
[via]
