Ο δορυφόρος Miranda του Ουρανού μπορεί να περιέχει έναν ωκεανό με υγρό νερό, σύμφωνα με μια ομάδα ερευνητών που χαρτογράφησε πρόσφατα την επιφάνεια του δορυφόρου και μοντελοποίησε την παλιρροϊκή πίεση σε αυτήν.
Η ομάδα δημοσίευσε τη μελέτη της νωρίτερα αυτό το μήνα στο The Planetary Science Journal, υποδηλώνοντας την «εύλογη ύπαρξη» ενός ωκεανού πάχους τουλάχιστον 100 χιλιομέτρων στον Miranda μέσα στα τελευταία 100 έως 500 εκατομμύρια χρόνια. Αν και οι ερευνητές δεν πιστεύουν ότι ένα τέτοιο βαθύ υδάτινο σώμα εξακολουθεί να υπάρχει, υγρό νερό μπορεί να παραμένει κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου, όπως δήλωσε ένας ερευνητής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής Johns Hopkins. Αν ο Miranda είχε παγώσει εντελώς, η ομάδα πιστεύει ότι θα υπήρχαν ορισμένες ρωγμές στην επιφάνεια του δορυφόρου, απόδειξη της επέκτασης του παγωμένου ωκεανού στο εσωτερικό του. Δεν υπάρχουν τέτοιες ρωγμές, με βάση την εξέταση των διαθέσιμων εικόνων από τους ερευνητές.
«Η εύρεση αποδείξεων ενός ωκεανού στο εσωτερικό ενός μικρού αντικειμένου όπως ο Miranda προκαλεί απίστευτη έκπληξη», δήλωσε ο Tom Nordheim, πλανητικός επιστήμονας στο εργαστήριο και συν-συγγραφέας της πρόσφατης δημοσίευσης, σε ανακοίνωση του εργαστηρίου. «Βοηθάει στην ανάπτυξη της ιστορίας ότι μερικά από αυτά τα φεγγάρια στον Ουρανό μπορεί να είναι πραγματικά ενδιαφέροντα – ότι μπορεί να υπάρχουν αρκετοί ωκεανοί γύρω από έναν από τους πιο μακρινούς πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος, κάτι που είναι τόσο συναρπαστικό όσο και παράξενο», πρόσθεσε ο Nordheim.
Ο έβδομος πλανήτης από τον Ήλιο είναι ένας συναρπαστικός χώρος για τους πλανητικούς επιστήμονες. Το 2022, οι Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών, Μηχανικής και Ιατρικής έθεσαν την εξερεύνηση του Ουρανού ως κορυφαία προτεραιότητα για τη δεκαετία. Και δικαίως: ο Ουρανός είναι μια παράξενη μπάλα μεταξύ των κόσμων, με μια περίεργη κλίση, μια μεγάλη λευκή κηλίδα, ακραίες εποχές και υπέρυθρο σέλας στην αέρια ατμόσφαιρά του. Αν και συχνά σκεφτόμαστε τον Κρόνο ως τον δακτυλιωμένο πλανήτη του Ηλιακού μας Συστήματος, οι εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb που δημοσιεύτηκαν πέρυσι αποκάλυψαν φωτεινούς δακτυλίους γύρω από τον Ουρανό με πιο λαμπρές λεπτομέρειες από ποτέ.
Και αυτό για να μην πούμε τίποτα για τους δορυφόρους του Ουρανού, από τους οποίους υπάρχουν σχεδόν 30. Νωρίτερα φέτος, μια διαφορετική ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε ένα καινούργιο δορυφόρο σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, το πρώτο που βρέθηκε εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Το φεγγάρι αυτό έχει πλάτος μόλις οκτώ χιλιόμετρα και έχει σχεδόν διετή τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Αν και δεν έχει ακόμη ονομαστεί, το φεγγάρι αυτό θα πάρει τελικά ένα σαιξπηρικό όνομα, όπως τα βραχώδη αδέλφια του που περιβάλλουν τον Ουρανό (εκτός από τον Miranda, υπάρχουν οι Rosalind, Puck, Belinda, Desdemona, Cressida, Juliet κ.ά.).
Στην επάνω εικόνα μπορείτε να δείτε μια από τις λίγες κοντινές εικόνες που έχουμε από το παγωμένο φεγγάρι, τραβηγμένη από το Voyager 2 της NASA το 1986, καθώς το θρυλικό διαστημικό σκάφος έβγαινε από το Ηλιακό μας Σύστημα. Η εικόνα δείχνει την κακοτράχαλη επιφάνεια του Miranda καλυμμένη με αυλακώσεις και κρατήρες που οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οφείλονται στις παλιρροϊκές δυνάμεις στο φεγγάρι και στη θέρμανση στο εσωτερικό του.
Στην πρόσφατη μελέτη, η ομάδα μοντελοποίησε το εσωτερικό του δορυφόρου με βάση τα χαρακτηριστικά του εξωτερικού του. Ουσιαστικά, η ομάδα ανέλυσε τα στοιχεία της πίεσης και της διάτμησης στην επιφάνεια του Miranda για να συμπεράνει τις εσωτερικές δυνάμεις που μπορεί να έχουν διαμορφώσει την εμφάνιση του δορυφόρου. Στην εργασία, η ομάδα έγραψε ότι οι αλλαγές στην τροχιά λόγω της βαρυτικής αλληλεπίδρασης μεταξύ του Miranda και άλλων δορυφόρων του Ουρανού μπορεί να δημιούργησαν έναν παλμό θερμότητας στο εσωτερικό του φεγγαριού, δημιουργώντας έναν βαθύ ωκεανό κάποια στιγμή στο αρχαίο παρελθόν.
Η ομάδα έγραψε επίσης ότι ένας φλοιός πάχους περίπου 30 χιλιομέτρων «θα σήμαινε επίσης» έναν βάθους 100 χιλιομέτρων «υπόγειο ωκεανό υγρού νερού». Ενδεικτικά, η τάφρος των Μαριανών -το βαθύτερο σημείο των ωκεανών του κόσμου μας- έχει βάθος μόλις 11 χιλιόμετρα. Αν και ένας τόσο βαθύς ωκεανός πιθανόν να μην υπάρχει πλέον, η ιδέα ότι κάποτε υπήρχε -και το γεγονός ότι ένας λεπτός ωκεανός μπορεί να εξακολουθεί να υφίσταται- έχει βάση. «Ένας τέτοιος παχύς ωκεανός μπορεί να έκανε τον Miranda να μοιάζει πολύ με τον Εγκέλαδο και δυνητικά κατοικήσιμο, στο γεωλογικά πρόσφατο παρελθόν», αναφέρει η ομάδα.
Η Αστροβιολογία, η αναζήτηση ζωής πέρα από τον πλανήτη μας, είναι ένας από τους πιο συναρπαστικούς τομείς της διαστημικής έρευνας. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του μεγαλύτερου μέρους όσων κάνουμε στο Διάστημα, από την τοποθέτηση ρόβερ στον Άρη μέχρι την απεικόνιση μακρινών εξωπλανητών, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τα δικά τους άστρα έτη φωτός μακριά. Παρά κάποιους από αυτούς τους μακρινούς στόχους, ορισμένοι αστροβιολόγοι πιστεύουν ότι το καλύτερο στοίχημά μας για ζωή εκτός Γης βρίσκεται σχετικά κοντά, στους υπόγειους ωκεανούς παγωμένων φεγγαριών όπως η Ευρώπη, ο Γανυμήδης, ο Εγκέλαδος και ο Miranda.
Θα χρειαστούν χρόνια μέχρι κάποια διαστημική υπηρεσία να στείλει έναν ανιχνευτή στον Miranda, αλλά κάποιες παγωμένες ανακαλύψεις θα μπορούσαν να βρίσκονται προ των πυλών. Οι αποστολές JUPiter ICy moons Explorer (JUICE) και Europa Clipper βρίσκονται τώρα καθ’ οδόν προς το σύστημα του Δία, για να αποκαλύψουν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τα παγωμένα φεγγάρια του Δία. Αυτό που θα βρουν θα μπορούσε να αποτελέσει χρήσιμο πλαίσιο για την καλύτερη κατανόηση του Miranda, το υπέδαφος του οποίου μπορεί να μας δώσει ακόμη έναν θαυμαστό νέο κόσμο για να τον κατανοήσουμε.
[via]
